Category Archives: Music

Julie Byrne Not Even Happiness Η εικόνα μιας κοπέλας με μακρύ φόρεμα και λιτά μαλλιά, που χαϊδεύει τρυφερά την ακουστική της κιθάρα, είναι διαχρονικά γοητευτική, ανεξαρτήτως γενεών και τάσεων. Ωστόσο το ζητούμενο είναι να διαθέτει και ουσία ή έστω κάποιο … Continue reading →

Thievery Corporation The Temple Of I&I Φανταστείτε ένα café bar με ευρύχωρους καναπέδες και χαμηλό φωτισμό, διακοσμημένο με έντονη βλάστηση από εξωτικά φυτά και κάδρα στους τοίχους με «ινσταγκραμικές» φωτογραφίες από την Τζαμάικα ή το Μπαλί. Έναν χώρο όπου αποψάτοι … Continue reading →

Elbow Little Fictions To καθόλα έντιμο συγκρότημα των Elbow συντηρεί τον σχετικά άχαρο ρόλο των τελευταίων εκφραστών του «old-school» εναλλακτικού ροκ της Βρετανίας, με αποτέλεσμα να φαντάζει (άδικα) μπανάλ στο κοινό που ενθουσιάζεται με πυροτεχνήματα. Ο 7ος δίσκος τους Little … Continue reading →

The Weeknd Starboy Σε μια εποχή κατά την οποία η έπαρση μοιάζει να έχει στοιχειώσει την pop επικαιρότητα, ο καλιτέχνης που έντυσε μουσικά τις μέρες και τις νύχτες των ηδονιστών χίπστερ με τη διάσημη τριλογία των mixtapes του, που έκανε … Continue reading →

Rolling Stones Black & Blue Στις αρχές του 1962, δυο κολλητοί παθιασμένοι με τα αμερικάνικα blues, παρακολουθούν εκστασιασμένοι μια εμφάνιση του σχήματος του κιθαρίστα Alexis Korner σε ένα λονδρέζικο club. Οι δυο νεαροί ήταν ο Mick Jagger και ο Keith … Continue reading →

Sting 57th & 9th Έπειτα από μια 13χρονη απουσία από την pop/rock επικαιρότητα, ο Sting επανέρχεται στα γνώριμα mainstream μονοπάτια στα οποία θησαύρισε. Για πολύ καιρό, ο Βρετανός σταρ βουτούσε με τα μούτρα να ηχογραφήσει οτιδήποτε του κινούσε παρωδικά το … Continue reading →

Justice Woman Για περίπου 5 χρόνια, οι δύο Γάλλοι μουσικοί που κρύβονται πίσω από την επωνυμία Justice, παρέμειναν διακριτικά στο παρασκήνιο. Ο Gaspard Augé και ο Xavier de Rosnay έχουν να τραβήξουν από το μανίκι την επικαιρότητα από το 2007, … Continue reading →

Lampchop Flotus Η χαμηλοβλεπούσα μπάντα από το Nashville, οι αγαπημένοι Lambchop, συνεχίζουν να παράγουν μεταμοντέρνα κιθαριστική pop με jazz καρυκεύματα και soul ευαισθησία. Εξακολουθούν επίσης να αντιλαμβάνονται τους μοντερνισμούς ως εναλλακτικό δρόμο για να επιστρέψουν και να αναδείξουν τη μουσική … Continue reading →

Lady Gaga Joanne Σε μια εποχή που η pop έχει κάνει στροφή στην ιδέα της (τάχα μου) αυτοβιογραφικής performance (με τη Beyoncé και την Taylor Swift), η διαστημικά sexy και στιλιστικώς ακραία μουσική της Lady Gaga ίσως να έμοιαζε κρύα … Continue reading →

Alicia Keys Here Όσο και να θεωρώ αυταπόδεικτο ότι η Alicia Keys είναι η μοναδική τραγουδοποιός που διεκδικεί τον τίτλο «soul diva» μετά το 2000, τόσο θεωρώ ότι δεν έφτασε ποτέ ξανά στα ύψη των πρώτων 2 δίσκων της, Songs … Continue reading →

Chickn Chickn Χρειαζόμασταν, αλήθεια, να αποδώσουμε τιμή και δόξα στη Διονυσιακή ψυχεδέλεια του 1960 και στον ηδονισμό της σχολής του Σαν Φρανσίσκο, στα τέλη του 2016; Οι Chickn, στον πρώτο τους αυτόν δίσκο, μας παίρνουν από το χέρι για να … Continue reading →

Jean-Michel Jarre Electronica 2: The Heart Of Noise Έναν χρόνο μετά το 1ο μέρος της νέας «αναγέννησης» του Jean-Michel Jarre, έρχεται το sequel με τον υπέρτιτλο Η Καρδιά του Θορύβου. Και, σαν κάθε άλμπουμ επιστροφής που σέβεται τον εαυτό του, … Continue reading →

Bob Dylan Fallen Angles (Μάλλον) επιθυμώντας να μας αποχαιρετήσει γενόμενος ο disc jokey της καρδιάς μας, ρίχνει φως στο «πατάρι» του αμερικάνικου songbook, έχοντας ως πλοηγό το σαρωτικό αποτύπωμα του Frank Sinatra… Σε μία από τις θεματικές, ραδιοφωνικές του εκπομπές, … Continue reading →

Bat For Lashes The Bride Η ροπή της Natasha Khan στη σκοτεινή αφήγηση και στην παραμυθόπληκτη μυθοπλασία στα προηγούμενα άλμπουμ που υπέγραφε ως Bat For Lashes, ήταν το συγκριτικό της πλεονέκτημα απέναντι σε πολλές ανταγωνιστικές θηλυκές τραγουδοποιούς, οι οποίες επίσης … Continue reading →

Garbage Strange Little Birds Για να φιλοδοξεί ένα συγκρότημα να μας απασχολεί ακόμα, 20 και βάλε χρόνια από το ντεμπούτο του, θα πρέπει κάποια τουλάχιστον στοιχεία να μένουν αναλλοίωτα. Κι αν κάτι έχει διατηρηθεί από το περίφημο ντεμπούτο των Garbage … Continue reading →

Nick Cave & The Bad Seeds – Skeleton Tree Από τα πρώτα του δισκογραφικά βήματα, ο Nick Cave έτεινε να εκθέτει απεγνωσμένα τις θνητές του αγωνίες. Προσομοίαζε την εμπειρία του θανάτου στη μουσική του ή έστω την προσέγγιζε εγκεφαλικά και … Continue reading →

Nada Surf – You Know Who You Are Κάπου στο 8ο κομμάτι του You Know Who You Are, ο ήρωας του τραγουδιού παίρνει μια λάθος στροφή και χάνει τον δρόμο του. Αυτό είναι και το συναισθηματικό ναδίρ του δίσκου: τίποτα … Continue reading →

Maxwell – blackSUMMERS’night Για να ξεκινήσουμε να μιλάμε για τον Maxwell, θα πρέπει να γνωρίζουμε εκ των προτέρων πως έχουμε να κάνουμε με τον αθόρυβο ανανεωτή του κουρασμένου soul τοπίου, το οποίο μοιάζει πνιγμένο στη γλίτσα των application και της … Continue reading →

Paul Simon – Stranger To Stranger Είναι πραγματικά άξιο απορίας πώς γίνεται ν’ ακούγεται τόσο ακμαίος συνθετικά και ερμηνευτικά ο Paul Simon στο 13ο προσωπικό του άλμπουμ, συνεχίζοντας το σερί των υπέροχων δίσκων που ξεκίνησε το 1972. Πρόκειται για έναν … Continue reading →

Gwen Stefani – This Is What The Truth Feels Like Περί «αληθείας» γίνεται λόγος στον τίτλο του δίσκου της συμπαθέστατης Gwen Stefani. Ας μιλήσουμε για «αλήθειες» λοιπόν. Πάνε 12 χρόνια από το Love.Angel.Music.Baby., που πήγε να λανσάρει την αποχωρήσασα των … Continue reading →

Pet Shop Boys – Super Οι δύο πατέρες της ηλεκτρονικής ποπ, επιμένουν να είναι συνεπείς στις μονολεκτικά τιτλοφορούμενες κυκλοφορίες τους, να παίζουν εκκωφαντικά εκμεταλλευόμενοι τις τεχνολογικές δυνατότητες και να αδιαφορούν σαν σνομπ εστεμμένοι για τα σχόλια που θα αποσπάσει ο … Continue reading →

James Blake – The Colour In Anything Η δισκογραφία του James Blake αποτελεί ένα μικρό songbook του τι σημαίνει να είσαι μελαγχολικός νέος και αταξινόμητη ψυχή στον 21ο αιώνα. Μοιάζει με μια συλλογή από non-singles, προορισμένη να μετεωρίζεται πάνω από … Continue reading →

Brian Eno – The Ship Η καλλιτεχνική έκφραση του Brian Eno παραμένει ξάστερη και αδιαπραγμάτευτα συνειδητοποιημένη ως προς τις πηγές έμπνευσης και τις πολιτισμικές αναφορές. Στο καινούριο του αυτό άλμπουμ, ο ρηξικέλευθος μουσικός για κάποιον λόγο κοιτάζει με δέος το … Continue reading →

PJ Harvey – The Hope Six Demolition Project Για να ξέρουμε τι λέμε, η PJ Harvey έχει ανοιχτό εισιτήριο με τη σπουδαιότητα. Το ζητούμενο είναι πότε αποφασίζει να το εξαργυρώνει. Είναι ο τελευταίος ζωντανός, θηλυκός, καλλιτεχνικός μύθος, έχοντας κατακτήσει το … Continue reading →

Peter Bjorn And John – Breakin’ Point Η «soul κρεβατοκάμαρας» δεν σημαίνει μόνο στυλιζαρισμένα γρυλίσματα και macho υποσχέσεις από φωταγωγημένους soulmen με περίσσια αυτοπεποίθηση. Μπορεί να είναι διαφυλετική εμπειρία, αρκεί να την εκφράζει κάποιος καλλιτέχνης που γεφυρώνει τον soul ναρκισσισμό … Continue reading →

Iggy Pop – Post Pop Depression Μια άχαρη τροπή της μοίρας, άφησε τον πνευματικό πατέρα κάθε μυημένου στο punk να επιβιώσει του Lou Reed και του David Bowie και να είναι πλέον ο μόνος επιζήσας εκείνης της τριανδρίας, που στη … Continue reading →

Sivert Høyem Lioness Όσο οφείλουμε να μην έχουμε αυταπάτες για το καλλιτεχνικό εκτόπισμα του Sivert Høyem (ο άνθρωπος δεν κάνει γκελ σε κανένα ευρωπαϊκό, πόσο μάλλον αμερικάνικο, κοινό), άλλο τόσο οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι στον καινούριο δίσκο του υπογράφει μια … Continue reading →

Ray LaMontagne – Ouroboros Με κάνει να νιώθω περήφανος ο Ray LaMontagne. Περήφανος γιατί η μουσική του είναι φτιαγμένη με δικά μου υλικά και με διαθέσεις και συστατικά που σιγόβραζαν μέσα μου για χρόνια. Περήφανος γιατί μου υπενθυμίζει με τον … Continue reading →

Κ Βήτα Ομόνοια Όλοι έχουμε τους ποιητές μας. Το ζητούμενο είναι να βρεις αυτόν που νιώθεις ότι σου απευθύνεται. «Άσε με να δω τον κόσμο από τα μάτια σου», είναι τα εναρκτήρια λόγια στο τραγούδι “Αυλή“. Η ικετευτική τρυφερότητα του … Continue reading →

Η γυναίκα-σύμβολο της υγιώς σκεπτόμενης soul νιώθει καλά και το εκφράζει απλά και μετωπικά με τους στίχους «I’ve got friends and I’ve got family, I’ve got help from all the people who love me» στο εναρκτήριο κομμάτι “Take Us Back” … Continue reading →

Kanye West The Life Of Pablo Επτάμισι. Αυτός είναι ο πραγματικός αριθμός του 7ου άλμπουμ του rap πρέσβη της αυταρέσκειας, 8ου αν συνυπολογίσουμε το συνεταιρικό Watch The Throne με τον Jay-Z (2011). Αυτή είναι, επίσης, και η δίκαιη βαθμολογία του … Continue reading →

Rihanna Anti Πέρασε καιρός από τότε που το εργασιομανές κορίτσι της pop μας απασχόλησε δισκογραφικά. Το κενό κάλυπτε η μακροημέρευση των επιτυχιών της, που παραμένουν γευστικές τσίχλες στο στόμα εκατομμυρίων και η ερωτική χίμαιρα που συνοδεύει το brand του ονόματός … Continue reading →

Suede Night Thoughts   Στις αρχές του 2013, μία από τις μεγάλες αγγλικές δόξες που επιβίωσε αξιοπρεπώς του κακού χαμού της Britpop στη δεκαετία του 1990, επανήλθε μετά από αποχή 13 ετών. Η κυκλοφορία που σηματοδότησε την επιστροφή των Suede, … Continue reading →

SIA This Is Acting H «τσαρτόπληκτη» ποπ της τελευταίας δεκαετίας κατακλύζεται από την αθόρυβη παρουσία της Sia. Τα καλούδια που έχει φτιάξει, αποτέλεσαν πνοή ανανέωσης στο μεταμοντέρνο R’n’B, αυτό που έχει τις ρίζες του στην electro-pop της δεκαετίας του 1980 … Continue reading →

Tindersticks The Waiting Room Αντέχουν μετά από 25 χρόνια οι Tindersticks. Καθόλου μικρό κατόρθωμα για ένα συγκρότημα που στρίμωξε όσα τραγούδια είχε γράψει μέχρι στιγμής, σε 78 λεπτά μουσικής, στο ντεμπούτο του 1993 γιατί πίστευε ότι δεν θα υπάρξει ποτέ … Continue reading →

Baroness  Purple    Τo χρώμα μωβ εκφράζει πνευματικότητα, εσωτερισμό και κατάθλιψη. Και οι Baroness είχαν ζωτικούς και καλλιτεχνικούς λόγους να επουλώσουν τις πληγές από το παραλίγο θανατηφόρο ατύχημα με το βαν της μπάντας, ένα φρικτό περιστατικό που συνέβη κατά τη διάρκεια της τελευταίας … Continue reading →

EL VY  Return To The Moon Όταν ένας δίσκος “συνενοχής” σε προϋπαντεί για περιπέτεια, η τέρψη είναι εγγυημένη. Μπορεί να μην έχουμε ένα θεόπνευστο αποτέλεσμα, αλλά τουλάχιστον δυο κολλητοί με σεβάσμια φήμη, περνούν στο ζητούμενο χωρίς περιστροφές. Πρόκειται για ένα καθόλα … Continue reading →

Richard Hawley Hollow Meadows   Ο Hawley έχει συγκροτηθεί πλέον ως άνθρωπος και ως αισθητήριο. Τα «κουβαλάει» τα χρόνια του και αυτή τη φορά χαμηλώνει την τάση του «ρεύματος» που κατέκλυσε το προηγούμενο δίσκο του για να ανεβάσει ξανά τον … Continue reading →

Μιχάλης Δέλτα  Life Is Now Μοιάζει να θέλει να αντηχήσει σε ανοιχτούς χώρους και να απλωθεί στην ατμόσφαιρα ο Μιχάλης Δέλτα. Καλά κάνει. Το νέο του άλμπουμ Life Is Nowαποτελείται από 11 ορχηστρικά κομμάτια σε σύνθεση, παραγωγή και ενορχήστρωση δική … Continue reading →